Werk kan een mens vernietigen, maar ook erbovenop helpen…

De gebeurtenissen bij France Télécom het afgelopen jaar zijn niemand ontgaan: 25 werknemers besloten uit het leven te stappen op 19 maanden tijd. Hoe kan een situatie zo uit de hand lopen? Vanaf de jaren 90 is dit fenomeen toegenomen. 

Het is moeilijk te bewijzen dat werk de oorzaak is, maar dat neemt niet weg dat arbeidsomstandigheden ermee te maken kunnen hebben. Vaak gaat het om mensen die zich niet lekker voelen. Als dit gepaard gaat met (extreme) veranderingen op het werk en/of met stress, kan het zijn dat ‘het bobijntje op geraakt’. De laatste jaren is er toenemende werkdruk, de productiviteit moet overal stijgen, de commerciële druk verhoogt, vertrouwensrelaties en solidariteit tussen werknemers is niet altijd meer vanzelfsprekend. Hierdoor is de sfeer een pak minder aangenaam. Werknemers die een sterke betrokkenheid voelen bij hun werk, worden hierdoor het zwaarst getroffen. Als ze daarbij privé geen stabiele situatie hebben, of weinig mensen waarop ze kunnen terugvallen, wordt het zwaar.

Anderzijds merk ik bij cliënten dat het niet hebben van werk een factor kan zijn waardoor ze in een negatieve spiraal geraken. Als mensen dan een leuke baan vinden, merk ik dat ze floreren, weer een doel hebben, structuur hebben, financieel meer mogelijkheden hebben, zich gezien voelen in de maatschappij…Afgelopen week belde een cliënt van me. Hij was meer dan een jaar werkloos geweest, wist niet wat hij wou, is een maand geleden gestart met een nieuwe baan (na lang twijfelen) en… het gaat goed met hem! Beter dan voordien! Hij voelt zich veel rustiger…

Het mes snijdt dus aan twee kanten… Hoe sta jij tegenover (geen) werk? Wat doet het met je? Ik lees graag je reactie op mijn blog.

Katrin Van de Water
Carrierecoach Passion for Work
http://www.passionforwork.net