Hoezo te oud voor een nieuwe baan?

Afgelopen najaar heb ik na 60.640 uur mijn baan opgezegd. Inderdaad nadat ik zoveel uren van mijn leven bij deze mooie organisatie had gewerkt. Mijn collega’s waren als een familie voor me en velen heb ik vaker gezien dan mijn eigen zus. Toch besloot ik deze belangrijke stap te maken. Inmiddels weet ik waarom zowel mijn omgeving als ik daar geen spijt van gaan krijgen.

Arbeidsmarktcommunicatie zit in m’n vezels

Als je 32 jaar ergens werkt, ken je zo’n organisatie van haver tot gort. Je kunt de patronen vaak al uittekenen. Daarbinnen zwom ik als een vis in het water van het ene onderdeel naar het andere. (Arbeids)marktcommunicatie en werving & selectie waren wel de rode draad. En dan komt het moment dat je merkt dat er geen progressie meer in zit. Dat je zelf de energie niet meer kunt opbrengen voor weer de zoveelste ‘nieuwe ontwikkeling’. Kon je in het verleden die drive nog wel vinden, je merkt ineens dat het steeds lastiger wordt. Dat is het moment waarop je na gaat denken over je toekomst.

Je wilt jezelf blijven ontwikkelen

Moet ik niet eens een andere richting uit? En wat zou ik nog willen doen en leren voor ik met pensioen ga? Je hebt het idee dat je nog zoveel meer kunt en wilt leren en nog lang niet toe bent aan een rustig bestaan. Het wordt ook het moment waarop je eens om je heen gaat kijken en daar met anderen over gaat praten.

Leeftijd is geen belemmerende factor

Je merkt al snel dat de vrienden en kennissen die op hetzelfde spoor zitten als jij, hun leeftijd vaak een belemmerende factor vinden om een nieuwe stap te maken op zoek naar een nieuwe baan. Want we denken het allemaal: ‘Als je boven de 50 bent, zitten ze niet meer op me te wachten.’ Maar is dat een reden om te blijven zitten waar je zit? Voor mij niet.

Uitdagingen houden je vitaal

Ik heb de sprong gewaagd. Mijn ooit zo veilig voelende omgeving heb ik vaarwel gezegd op weg naar een nieuwe uitdaging. Ondanks mijn leeftijd heb ik deze alles veranderende keuze gemaakt. Ik doe nog steeds dat waar mijn hart sneller van gaat kloppen. Dat is en blijft arbeidsmarktcommunicatie en (interne) employer branding. Ik heb het nog steeds met mensen over aanpakken en bedenk met veel plezier innovatieve oplossingen om nieuwe collega’s te vinden en te behouden. Maar nu wel vanuit een heel ander perspectief. En wat heb ik veel te geven. Ik neem 32 jaar aan ervaring mee en kan me naadloos verplaatsen in de organisaties die tegenover me zitten. Daar zit mijn meerwaarde.

Veranderen is voor mij groeien

Ik voel me bevrijd en geniet elke dag van de uitdaging die ik gekregen heb. Het werken bij een jong en dynamisch bureau geeft me enorm veel nieuwe inspiratie. Natuurlijk is het spannend, want stel over een jaar blijkt dat het een verkeerde keuze was, wat dan? Schaar ik mij dan bij al die mensen die elke keer weer een afwijzing krijgen omdat ze te oud zijn? Ik leg die gedachte meteen weer naast me neer. Ik heb namelijk energie voor tien om een succes van te maken van mijn nieuwe baan. En dat werkt!

Oproep aan werkgevers

Zeker in deze krappe arbeidsmarkt zou ik werkgevers willen oproepen: ‘ban het leeftijd denken’. Richt je op de energie die mensen uitstralen en de wil van iemand om zijn of haar enorme ervaring op allerlei verschillende manieren te gelde te maken. En zo ook succesvol te zijn. Daar kom je als team mee vooruit. Sterker nog, dan maak je je organisatie Macknificent!

Deze gastblog is geschreven door Els Reinders.

Foto: Sara Kurfeß, Unsplash