Sportblessures moeten voor eigen rekening en risico blijven

Deze stelling hebben werkgeversorganisatie MKB-Nederland en politieke partij VVD recentelijk in verschillende media ingenomen.[1] De onderbouwing voor deze stelling is dat zij stellen dat 70% van het ziekteverzuim wordt veroorzaakt door problemen die buiten werktijd ontstaan, zoals sportongelukken. De VVD wil daarom meer verantwoordelijkheid bij de werknemer neerleggen: die moet zichzelf verzekeren voor alle verzuim dat niet met het werk te maken heeft. MKB-Nederland stelt dat als het gaat om sporten die bewezen gevaarlijk zijn als skiën en voetbal, de werknemer zelf het risico moet dragen. MKB-Nederland wil niet meer tijdens ziekte twee jaar lang het loon doorbetalen als de ziekte het gevolg is van een sportblessure.

Vitaal leven stimuleren

In een artikel dat ik recentelijk schreef op deze site[2], gaf ik aan dat naar mijn mening werkgevers er goed aan doen hun personeel te stimuleren vitaal te leven: korting voor de sportschool, instellen van een fietsplan etc. De stelling van MKB-Nederland en de VVD staat hier lijnrecht tegenover: althans, het zal een werknemer juist niet stimuleren om vitaal/sportief te gaan leven want hij wordt geconfronteerd met extra kosten.

Doorbetalingsplicht tijdens ziekte

Op dit moment is het zo dat een werkgever tijdens ziekte in beginsel in ieder geval twee jaar lang het loon van de werknemer moet doorbetalen.[3] De werknemer heeft dit recht niet indien de ziekte door zijn opzet is veroorzaakt.[4] Dit betekent dat als een werknemer thans een sportblessure oploopt en niet kan werken, de werkgever nagenoeg altijd het loon (maximaal) twee jaar lang zal moeten doorbetalen, omdat een werknemer/sporter in de regel niet met opzet een blessure oploopt.

De VVD en MKB-Nederland willen deze wetgeving kennelijk aanpassen. De vraag is of dat gewenst is. Wellicht betreft dit meer een maatschappelijke dan een juridische discussie.

Maatschappelijke discussie

Mij is niet bekend welk percentage van het ziekteverzuim direct is toe te rekenen aan sportblessures. De VVD stelt dat als de werknemer zich privé gaat verzekeren voor niet – werk gerelateerd verzuim, de werknemer daar financieel niet op achteruit gaat, omdat de werkgever het premiegeld dat hij nu betaalt straks bij het loon stopt. Of dit juist is, valt nog te bezien. Buiten dat vraag ik mij af of het wenselijk is dat een werknemer zichzelf hiervoor moet verzekeren/er op deze wijze wordt ingegrepen in het privéleven van een werknemer. Nog daargelaten dat sporten ook voldoende positieve effecten heeft voor een werknemer.

Als de kosten voor het verzekeren tegen het risico van ziekteverzuim voor werkgevers onbetaalbaar worden, dan dient daar naar gekeken te worden. De vraag is echter of er niet – voor de werknemer – minder belastende alternatieven zijn.

De VVD fractie in de Tweede Kamer is (op dit moment) de enige partij die iets ziet in de verzekeringsplicht voor de werknemer. Vooralsnog lijkt het er dan ook op dat de wet niet zal worden aangepast. Maar de discussie is aangewakkerd door MKB-Nederland en de VVD. Wordt wellicht vervolgd dus.

Bronnen:

[1] Onder meer krantenartikel in de Gelderlander van 22 mei 2015 en het artikel op nu.nl van 21 mei 2015.

[2] Als je werknemer slecht functioneert

[3] In beginsel de eerste 52 weken in ieder geval het minimumloon en de laatste 52 weken minimaal 70% van het laatst verdiende loon.

[4] Artikel 7:629 lid 3 sub a BW.

Foto-credits: Finn Gross Maurer
1 antwoord
  1. Gladys Nurmohamed
    Gladys Nurmohamed zegt:

    Dank je wel Irwin voor het delen van de info. De verschillende belangen maken de discussie lastig. Persoonlijk vind ik het niet gewenst om de wetgeving aan te passen wanneer een werknemer (tijdelijk) niet kan werken door een sportblessure. Wat zijn de uitgangspunten en waarden? Hoe vindt meting plaats?
    Wat doen we met RSI (door bijv. bureauwerk) of stress door (te) hoge werkdruk? Ook dan kan er uitval ontstaan. Wie is er verantwoordelijk? De werknemer die misschien geen rustpauzes inlast om te blijven presteren of de werkgever die hoge verwachtingen heeft? Waar ligt de grens?
    In mijn blog https://hr-communicatie.nl/2015/04/30/vitaliteit-gezamelijke-verantwoordelijkheid/
    pleit ik voor samenwerking tussen bedrijven en medewerkers om duurzaamheid en vitaliteit van mens en organisatie te verbeteren. Wellicht goed om de positieve effecten van beweging, sport en voeding in kaart te brengen en te vergelijken met de gevolgen van sportblessures.
    Ik ben benieuwd naar de verdere discussie en argumentatie van VVD en MKB-Nederland over een eventuele verzekeringsplicht voor de werknemer.

Plaats een Reactie

Meepraten?
Draag gerust bij!

Geef een reactie