Van kampvuur en nomaden naar het marshmallowbrein

Een blog over Deep Democracy: over leren samenwerken en vertrouwen op experts in deze turbulente tijd. 
Als we in de tijd dat we voor onze grot zaten, allemaal hadden moeten leren hoe we precies een mes moesten maken, dan zaten we nu nog voor onze grot. Pas toen we leerden om samen te werken en te vertrouwen op die mensen die expert waren in het maken van messen, kwamen we in een sneltempo verder. In deze tijd lijken we het vertrouwen in experts wel te zijn kwijt geraakt. We leven in een tijd van polarisatie, conflict en ook transformatie. En dat laatste geeft dan eigenlijk weer hoop. Belangrijk; beseffen dat we naar elkaar moeten luisteren en de wijsheid van de minderheid weer moeten toevoegen aan onze keuzes en beslissingen. Maar hoe onderscheiden we dan gekte van briljantie? Wanneer moeten we luisteren naar experts? En hoe gebruiken we deze tijd tussen chaos en nieuwe ordening goed. Ik heb geleerd dat dit de magische ‘liminale’ fase is en wat de kansen zijn die daarin schuilen. Verder leerde ik over het eikeltjes- en mashmallowbrein en de waarde van kampvuursessies van de nomadenvolken.

Als we bevriezen of omkeren, stolt de energie. En dat doen we dus niet.

Ik was voor het eerst in lange tijd weer een dagje inspiratie aan het opdoen. Ik nam deel aan het ‘Deep Democracy Event’ van Human Dimensions. Volledig online georganiseerd, als een soort online festival. Met workshops en breakoutrooms, muziek, twee ‘main stages’ met interviews, filmpjes en ga maar door. Ook nog met blinddate en koffie-moment mogelijkheden. Mijn hoofd zit nu vol met inspiratie. En ik ontmoette mooie mensen met wie we in korte sessies oefeningen deden. Een volwaardig event. Waar het misschien mis ging, is de mogelijkheid om nog wat langer door te praten met sommige van de mensen die ik heb ontmoet. Ook door mijn eigen ‘rupsje nooitgenoeg’ houding overigens. Die smachtte namelijk naar veel kennis en inspiratie waardoor ik van mezelf alle inhoudelijke interviews, lezingen en workshops moest gaan luisteren. Ik neem jullie even mee in een paar inzichten.

Proudly found elsewhere bij de sprekers van het Deep Democracy Event. In de komende weken is mijn voornemen om op elk van de onderdelen een nieuwe blog te schrijven en wat dieper op een enkele gedachte en het nut ervan voor onze opdrachtgevers bij Bex*communicatie, voor mij persoonlijk of in dit tijdsgewricht en de maatschappij te blijven kauwen….

Magische liminale fase

De liminale fase is de fase van de tussentijd. De fase van onzekerheid, onrust en ongemak. Dat is de fase die keihard nodig is om te leren. We hebben het oude verlaten en het nieuwe ontmoet. De fase ook waarin in je oerbrein alle seinen op rood staan. Je interne navigatie geeft je de boodschap ‘omkeren indien mogelijk’. En in deze tijd is het goed om te weten, dat doen we dus niet! Want als we bevriezen of omkeren, dan stolt de energie en de kans om juist door te stoten naar hele nieuwe mogelijkheden. Transformatie. Dat geeft kansen!

Eikeltjesbrein en marshmallowbrein

Transformatie is een lange termijn proces. En dan komen we in conflict met ons eikeltjesbrein en marshmallowbrein. Geinspireerd door het boek ‘The Good Ancestor’, van Roman Krznaric. ‘How to think long term in a short term world.’ Een eikel stop je in de grond voor de lange termijn. Je doet dat voor de toekomst. Zelf onder de volwassen eik gaan zitten, gaat je niet meer lukken. Je kunt genieten van het proces van het groeien van de eik. Jazeker. Maar ‘instant gratification’ is ver te zoeken. Dan komt je marshmallow brein om de hoek kijken. Dat is de korte klap, een directe reactie en beloning. Dan wordt het lastig om naar de lange termijn te blijven kijken. Elke stap die je nu zet, elke steen in een kathedraal in aanbouw moet voldoening geven voor de toekomst. Nu niets doen is dus geen optie.

De mooie kanten van het conflict van nu

Ook hierover prachtige inzichten. Om te beginnen: conflict is er altijd. En het is een mogelijkheid tot groei en ontwikkeling. Hoera! Belangrijk daarbij is dat we ons realiseren dat niemand monopolie heeft op de waarheid. Er zijn altijd verschillende perspectieven op dezelfde feiten. En hoe fijn is het als we dat van elkaar kunnen horen. Conflict doet zich ook altijd voor in een context waarbij discriminatie altijd een rol speelt. Er zijn altijd groepen. De ene groep wordt beter gehoord dan de andere. Tenslotte levert conflict ook vaak een kans op vernieuwing en verandering. Vooral als we bereid zijn om open en kwetsbaar te zijn, waardoor en er een emotionele shift kan plaatsvinden. Hoe dat werkt kwam uitgebreid aan de orde, maar is genoeg stof voor een vervolgblog…

Kampvuursessies en nomadenvolken

In deze tijd is aandacht voor cultuur heel belangrijk. Cultuur ontstaat uit ontmoeting. En dus raak je los van de cultuur als die niet onderhouden wordt. Transformationele interacties zijn belangrijk: kampvuurgesprekken. Daar delen we hoe het gaat en waar we tegenaan lopen. We kunnen in dat opzicht leren van de nomadenvolken. Die werkten niet remote, maar wel op afstand. Zij organiseerden spaarzame momenten om cultuur te versterken. Het leven van waarden, herinneringen maken, verhalen vertellen. Vaak bij het kampvuur. En alleen op die manier bewaren we het geheugen van de tribe en beschermen we onze (bedrijfs)cultuur. Dat moet je organiseren, daar moet je aan werken. Leiderschap speelt daarin een belangrijke rol. Ook daarover meer in het vervolg…Met veel dank aan Jitske Kramer, Christien Oudshoorn, Frank Weijers, Minka Jongkind, Dolf Jansen en alle aangehaalde auteurs.

En wordt vervolgd…