Sociale innovatie gaat niet vanzelf
Volgens een blog van een programmamanager HNW – bij een grote corporate organisatie hier in Nederland – is het slechts een kwestie van tijd voordat thuis- of telewerken de normaalste zaak van de wereld is. Hier heb ik serieuze twijfels over. Volgens mijn stellige overtuiging moeten we toch echt iets meer doen dan gewoon een paar jaar wachten. Vastgeroeste gedragspatronen, de shift van controle naar vertrouwen én een stimulerende cultuur waarbij mensen worden aangestuurd op resultaat en niet op aanwezigheid – het vereist veel en zorgvuldige aandacht. Dit verandert nooit vanzelf. Mensen veranderen namelijk niet als er voor hen geen legitieme reden is voor verandering.
Work is more than a job
Daarbij… realiseren we ons wel voldoende dat ‘Work is more than a job’? De periode dat je tijd voor geld ruilde is lang voorbij. Cultuur is voor veel medewerkers een van de belangrijkste redenen om ergens juist wel of niet te werken. Het gaat veel meer om wat een baan je te bieden heeft – in de zin van het werk zelf, maar juist ook de werkomgeving en de kenmerken/waarden van een organisatie. Zodra het je als werkgever lukt om deze ‘verbinding’ zowel op kantoor, virtueel én thuis goed over de bühne te brengen – waarbij de organisatie een netwerk (community) is met voldoende sociale cohesie – kun je erop rekenen dat telewerken op heel vanzelfsprekende manier zijn plek vindt in de organisatie van het werk.
Nog veel organisaties zie ik worstelen met dit soort social changes. Het topmanagement worstelt met de digitale wereld en met zijn huidige rol. Niet zo vreemd als je nooit anders hebt gedaan in je leven; leidinggeven op basis van vertrouwen vraagt om een flinke paradigmashift!
Ben benieuwd hoe jullie dit ervaren in de (organisaties) waar jullie werken!
Dat Het Nieuwe Werken niet vanzelf gaat ben ik helemaal met Inge eens. Al was het maar dat het vraagt om nieuw gedrag en dat gaat nu eenmaal niet vanzelf. Ik ervaar zelf dat veel organisaties op een soort kruispunt staan met hun organisatie(cultuur). Gaan ze “all the way” en durven ze HNW naar “the next level” te tillen door het èchte gesprek aan te gaan met elkaar over vakmanschap, persoonlijke behoeften en verwachtingen en de manier waarop men met elkaar wil samenwerken? Of vallen ze toch weer terug in oud gedrag door kaders, regels en regelingen voor iedereen gelijk te maken en vrijheid en verantwoordelijkheid alleen voor het management bereikbaar te maken. Heel interessant want voor beide is wat te zeggen, al was het maar dat het voor veel functies of organisaties plat kostentechnisch handiger is om de medewerkers van nu te ‘vervangen’ met automatisering op de middellange termijn. De vraag is dan echter wel; wat doet het met jou als management of organisatie wanneer je zo je mensen de arbeidsmarkt op stuurt?
Aan de muur op de afdeling waar ik in mijn vorige leven als strategisch HR Adviseur werkte, hing een tegeltje aan de muur die ik heel toepasselijk vind bij dit onderwerp: “Directeur zegt tegen de HR Manager: Wat als we in onze mensen investeren en ze vertrekken? Waarop de HR Manager reageert: Wat als we het niet doen en ze blijven?”
Verandering in gedrag gaat niet vanzelf. Het vraagt om investering. En gelukkig zie ik heel wat organisaties en individuen die bereid zijn om daarin te investeren!