HR heeft het moeilijk

HR beschouwt zichzelf graag als een belangrijk – in sommige gevallen zelfs het belangrijkste – onderdeel binnen de organisatie. Mensen vertegenwoordigen immers ‘het belangrijkste kapitaal’ en hé: daar gaat HR over. Op een zeer breed terrein. Van ziekteverzuim tot personeelsprognoses. Van loopbaanontwikkeling tot werving en selectie. En daarbij is de inzet hoog: HR wil strategisch ‘business partner’ zijn.
Spagaat
Maar HR heeft een paar kenmerken die het lastig maken om die ambitieuze rol waar te maken. Bijvoorbeeld omdat de afdeling altijd in een soort spagaat zit: is HR er voor de medewerkers of voor de organisatie? Allebei is lastig. Daarnaast heeft HR de neiging om veel in modellen en theorieën te denken en daarbij (te) gemakkelijk achter nieuwe ideeën aanloopt. Daar word je niet consistent van en zo weten ‘klanten’ ook niet goed wat ze eraan hebben.

Observaties
Ik heb het er vaak over. Hierbij een selectie van observaties.
• Strategisch partnership is een mooie droom.
• HR maakt geen keuzes.
• HR doet het zichzelf aan.
• HR-Analytics, of: hoe draai ik mezelf een rad voor ogen.
• HR moet ook aan de eigen PR werken.

Cruciaal
Het is een mooi vak, HR. En in tegenstelling tot wat hardcore recruiters soms lijken te denken: in het hele veld van arbeidsmarktcommunicatie en recruitment is HR een cruciale speler. Niet de enige, misschien ook niet de allerbelangrijkste, maar wel onmisbaar. Een noodzakelijke, maar niet voldoende voorwaarde. Dat HR deze positie heeft weten ze, maar hoe daarmee om te gaan… Die zoektocht gaat maar door. Ik heb daar niet direct een A4-tje met suggesties voor, maar één ding weet ik wel: ze moeten niet telkens de spelregels veranderen. Zelfs niet onder het mom van ‘meegaan met je tijd’. Laat er alsjeblieft één constante, stabiele factor zijn in een wereld die toch al sneller verandert dan velen kunnen bijhouden.