Solliciteren via Twitter? Ideaal!
Twitter bestond gisteren vijf jaar. Een mooi moment om het even over ‘twilliciteren’ te hebben. Ik las hier vorige week voor het eerst over, terwijl dit fenomeen toch al zeker anderhalf jaar bestaat. Een korte toelichting: de term twilliciteren is bedacht door marketingbureau Energize en staat natuurlijk voor ‘solliciteren via Twitter’. Dat betekent dat een bedrijf een vacature in maximaal 140 tekens moet omschrijven en de sollicitant in even zo veel tekens moet motiveren waarom hij dé kandidaat is voor de functie.
Twilliciteer.nl
Een praktisch probleem van solliciteren via Twitter is dat twitteraars elkaar eerst moeten volgen om een ‘DM’ (Direct Message) te kunnen sturen. Een DM is alleen zichtbaar voor de ontvanger, en dat is voor sollicitanten natuurlijk wel zo prettig. IT-detacheerder Neomax loste dit probleem op door de website www.twilliciteer.nl in het leven te roepen. Sollicitanten kunnen direct reageren op de vacatures die op deze website staan. Een kanttekening die je hierbij kunt plaatsen is in hoeverre dit nog te maken heeft met solliciteren via Twitter, maar uiteindelijk gaat het natuurlijk vooral om dat maximum van 140 tekens.
Twitterwedstrijd
Ook de NS heeft het twilliciteren ontdekt. De vervoerder organiseert een Twitterwedstrijd voor bijna of net afgestudeerden die interesse hebben in het NS Management Traineeship. Deelnemers aan de wedstrijd moeten – met gebruik van de hashtag #NStw2011 – in 140 tekens motiveren waarom zij manager bij NS willen worden en maken zo kans op een sollicitatietraining. Persoonlijk vind ik dit een wat vreemde campagne. Waarom nodigt NS de winnende ‘twillicitant’ niet uit voor een sollicitatiegesprek? Gelooft de NS wel echt in de kracht van solliciteren via social media?
Interesse wekken
Ik in elk geval wel. Het lijkt mij ideaal om sollicitanten via Twitter te werven. Een formele sollicitatiebrief is doorgaans weinig origineel en staat vol met clichés. Eigenlijk is alleen de eerste zin belangrijk, want die moet de interesse van de lezer wekken. Kunnen we het dan niet gewoon bij die eerste zin laten? Bijna iedereen heeft tegenwoordig zijn cv op LinkedIn staan en vijf minuten googelen geeft doorgaans ook een prima beeld van de achtergrond van een sollicitant. Wekt dit de interesse van een recruiter, dan kan hij de sollicitant vervolgens uitnodigen voor een persoonlijk gesprek.
Wat vinden jullie?
Of denk ik nu te simpel? Een sollicitatiebrief vertelt misschien veel meer over een sollicitant dan je op het eerste gezicht denkt. Ik vraag me af hoe de leden van het HR-Communicatie Netwerk over solliciteren via Twitter denken. Is het een overgewaardeerde hype of is het – wellicht samen met andere vormen van social media – dé nieuwe manier van solliciteren? Ik ben benieuwd naar jullie reacties!
Deze blog is geschreven door Annemieke van Ramshorst
Hallo Annemieke, Leuke blog om te lezen!
Ik denk dat je vooroploopt met je gebruik van de Sociale Media. De meeste mensen zijn nog niet zover en zien de voordelen niet.
Ik ben geen fan van motivatiebrieven. Al die standaardzinnen en zorgvuldig geformuleerde motivaties…brrr.
Solliciteren in 140 tekens vind ik meer een grappig behendigheidsspelletje en aandachttrekker dan een serieus selectiemiddel. Het zal nog wel een tijdje duren voordat solliciteren via Twitter gangbaar wordt. En voor een deel van de mensen (en bedrijven) is het geen optie.
Het gebruik van Sociale media is afhankelijk van je ‘marktpositie’. Je moet nieuwsgierig en leergierig zijn, de behoefte hebben om je professioneel bij te scholen en (niet onbelangrijk) er veel tijd in willen steken.
Ik vind twitter, LI, Youtube etc fijne media om in te zetten voor snelle en waardevolle vakgerichte updates en opdrachtwerving.
Dank je wel!
Ik vrees dat ik inderdaad wat vooroploop in mijn gebruik van social media. Of lopen veel bedrijven juist achter? Eerlijk gezegd denk ik ook niet dat solliciteren via Twitter dé oplossing is. Maar ik denk wel dat HR-communicatieprofessionals meer gebruik moeten maken van social media bij de werving en selectie van nieuwe medewerkers. Uiteindelijk kunnen ze op deze manier veel meer over een sollicitant te weten komen dan via die motivatiebrief vol standaardformuleringen.
Overigens ben ik wel met je eens dat het bij het type bedrijf moet passen. Om maar een slecht voorbeeld te noemen: de bakker op de hoek hoeft zijn medewerkers echt niet via Twitter te werven. Hoewel…. Ken je het verhaal van die bakker uit Zwolle?