De zorg: hoe reputatie in de weg kan zitten

Werken in de zorg, wie wil dat nou niet? Een sector met mogelijkheden, er is geld beschikbaar, je geeft een zinvolle invulling aan je werkzame leven, je doet ertoe. En toch zal het nog een flinke opgave worden om alle vacatures de komende jaren te vervullen. Kortom, de sector staat de komende jaren voor een enorme opgave. Hoe zorgen we ervoor dat (jong) talent kiest voor de zorg?

Het goede nieuws is dat het aantal eerstejaars op de zorgopleidingen het afgelopen jaar flink is gegroeid. Zo sterk zelfs dat vijf van de twaalf hbo-opleidingen een numerus fixus (studentenstop) hebben: zij nemen een maximaal aantal leerlingen aan zodat zij een goede kwaliteit van onderwijs kunnen bieden. Nu nog zorgen dat de meesten ook de eindstreep halen en daadwerkelijk aan de slag gaan in de zorg. En uiteraard dat het niet blijft bij een eenmalige opleving, maar dat de komende jaren de populariteit van werken in de zorg blijft stijgen. Dat zal wel moeten, want met de toenemende vergrijzing zal er een steeds grotere behoefte komen aan zorg. De komende tientallen jaren zal veel talent in de sector moeten instromen.

Gezond oud hopen we allemaal te worden. En zolang ouderdom met gebreken komt, zal goed opgeleid personeel steeds belangrijker worden.

Een extra aandachtspunt is bovendien dat ouderenzorg het minst populair is, terwijl juist daar de behoefte het grootst is. Bij RTL Nieuws verwoordde Karen Cox, van de Fontys Hogeschool Mens en Gezondheid, het als volgt: ‘Je ziet het op alle hbo’s: studenten kiezen massaal voor het ziekenhuis en laten de ouderenzorg links liggen. We willen graag meer studenten opleiden voor ouderenzorg, maar dat gaat heel moeizaam. Dat is al jaren zo.’

Weerwoord

Een typisch geval van imago en reputatie. Want laten we wel wezen, als het over misstanden in de zorg gaat, staat de ouderenzorg vaak vooraan. Van de moeder van de staatssecretaris tot Hugo Borst met z’n manifest. En het is voor Tweede Kamerleden natuurlijk makkelijk scoren, de weerbaarheid van juist dat deel van de sector is niet al te groot. Het wordt hoog tijd dat daar eens flink aan gewerkt gaat worden. De sector heeft mijns inziens vaak te weinig weerwoord. De politiek in Den Haag maakt de keuzes, maar de gevolgen van die keuzes en de bijbehorende ellende, zijn vooral lokaal te merken.

Visie

Laten we nu eens beginnen om een (klein) deel van de twee miljard die De Haag aan de ouderensector heeft beloofd, te besteden aan een degelijke, goed onderbouwde lange termijnvisie. Een visie die ook het imago van de ouderenzorg een positieve impuls geeft. Want de sector heeft, ondanks allerhande initiatieven, de neiging om het klein en bescheiden te houden. Dat past natuurlijk bij de sector, de zorg is nu eenmaal niet van de snelle pakken en grote woorden. Dat is meer iets voor banken. Maar met bescheidenheid verover je de wereld niet. Soms moet je gewoon een iets grotere broek aantrekken. En wellicht ook een wat andere toon kiezen dan je van nature gewend bent. Waardoor de ouderenzorg een populaire sector wordt om in te werken. De praktijk laat namelijk ook zien dat als je er eenmaal echt kennis mee maakt, je snel gewonnen bent.

En laten we nou niet de fout maken door direct weer allerhande korte-termijnacties en -campagnes te starten. Steek eerst de koppen eens bij elkaar en zorg voor een coherent, toekomstbestendig en op elkaar afgestemd verhaal.